Niedziela

Tydzień minął nie wiem kiedy!

Zleciał.

Uciekł.

Przemknął.

Miał  naprawdę niezłe tempo.

Dopiero co był poniedziałek.

A tu, tuż tuż za rogiem, czai się już jego następca.

*          *          *

Odgraciłam dzisiaj mieszkaniową przestrzeń.

Worki ze śmieciami piętrzyły się na pół korytarza.

Wypucowałam meble.

Wymyłam blaty.

Przemeblowałam przestrzeń w szafach.

Wyrzuciłam wszystko to, co miało się niby do czegoś przydać a nigdy nie było używane.

Zatargałam wszystko do śmietnika.

I odetchnęłam.

Zrobiło się lżej.

Czyściej.

Luźniej.

*          *          *

Zaczytuję się w "Projekcie Szczęście" Gretchen Rubin.

Po prawie stronie zamieszczam odnośnik do strony www.

A tam między innymi propozycja prowadzenia własnego, internetowego Projektu.

Może się skuszę.

Może to jest właśnie pomysł na ogarnięcie samej siebie w tym roku.

Na razie stawiam małe, ale ambitne kroczki w tej kwestii.

A może jak to wszystko zostanie napisane, to poczuję się bardziej zobowiązana...

Może mogłoby się to nazywać: Projekt Ja Sama?

*          *          *

Dokonałam wczoraj arcysportowego wyczynu w supermarkecie.

Chciałam trafić mrożonką do koszyka popychanego przez Misiołaka.

Rzuciałam.

I trafiłam rzeczoną mrożonką w belkę trzymającą lampę, która znajdowała się nad lodówkami.

Misiołak orzekł, że brak mu słów.

Wzięliśmy inną mrożonkę.

Tamtą zostawiliśmy jako trofeum moich sportowych umiejętności ;)



Czwartek

Dopieszczania siebie ciąg dalszy.

Mam takie wrażenie jakby każda część mojego ciała wołała.

Krzyczała.

Pragnęła zainteresowania.

A zatem się interesuję.
Dbam.
Dopieszczam.
Słucham.

*          *          *

Staram się za wszelką cenę zwolnić.

Przestać biec.

Nie uczestniczyć w gonitwie, która trwa tuż obok mnie.

Staram się skupić na sobie i na swoich potrzebach.

Włączam egoizm.

To trudne.

Bo od zawsze uczono mnie, że to inni są najważniejsi.

Że siebie trzeba stawiać na samym końcu.

Że trzeba dogadzać innym i się nimi zajmować.

A gdzie w tym wszystkim ja?

Zanurzam się we własnych myślach i staram się mocno wsłuchać w to, co tam głęboko siedzi.

*          *          *

Jutro czeka mnie spotkanie z Rodzicielem.

I pewnie znowu to wszystko zostanie bezczelnie zbutowane.

Skopane.

Zmiażdżone.

Stłamszone.

Wyśmiane.

*          *          *

Na kilka chwil przyszła wiosna.

Znalazłam w swoich zasobach płytę z dźwiękami lasu.

Śpiewają ptaki.

Grają świerszcze.

Kiedyś płyta została zakupiona i trochę przeze mnie wyśmiana.

Teraz ją doceniam.

Przez chwilę przestało mieć znaczenie ile kresek na minusie pokazuje termometr.
Cudnie...

Wtorek

Mleko z bananem to ostatnio moje ulubione danie.

Kolejny wieczór, kolejny kubeczek.

Tym razem zagryzany czekoladą.

*         *         *

Dzisiaj jest taki wieczór kiedy dopada mnie błogostan szeroko pojęty.

Grzejniki ustawione na pełną parę.

Czekolada rozpływa się w ustach.

Za chwil parę zaatakuję gorący prysznic z pachnącym mydełkiem.

Może jakaś maseczka się napatoczy.

Albo aromatyczne masło do ciała.

Mam potrzebę dopieszczenia samej siebie.

Nic nie muszę.

Nigdzie się nie spieszę.

*          *          *

Woda w rodzimej Zatoce zamarzła.

Późnym wieczorem unosi się nad nią mgła.

Zupełnie jak na melancholijnym, starym francuskim filmie.

Sobota

Pobiłam własny rekord w porannym wstawaniu do pracowniczego zakładu.

Zmiana była na 03:00 rano.

Wstałam o 01:30 w nocy.

W drodze do pracy minęliśmy z Misiołakiem dwa samochody.

*          *          *

Umiliłam sobie poranne wstawanie w sposób następujący:

na obiad ugotowałam zupę kokosową.

Na kolację piję mleko zmiksowane z bananem.

Pychota!

*          *          *

Wczoraj popołudniu wywaliła rura ciepłownicza.

W naszym mieszkanku zapanował chłód.

Zniknęła ciepła woda.

Ubraliśmy ciepłe dresiki, grube skarpety i zawinęliśmy się w kołderki i kocyki.

Spaliśmy trzymając się za łapki - bo tak cieplej ;)



Piątek

Dzisiaj Światowy Dzień Walki z Rakiem.

I to właśnie dzisiaj zmiany na blogasku.

Z tytułu znikają nowotworowe i tarczycowe potwory.

Nie chcę być szufladkowana jako osoba chora. 

Omijam wielkim łukiem wszelkie CO.

Porzuciłam swoich lekarzy, którzy ewidentnie kręcili się w kołko.

To, co miałam napisać o wyżej wymienionych potworach, już napisałam.

Z głowy wyrzucam wszelkie myśli związane z moim przeszło dwuletnim borykaniem się z tymi paskudami.

*          *          *

Będzie po nowemu.

Nick Vujicic...

... nie mam nic więcej do dodania.

Buziaki dla Was wszystkich!

I od jutra - wszyscy się uśmiechamy! Bez względu na okoliczności!