Niedziela

Od kilku dni analizuję.

Myślę.

Przeliczam na lata.

Na wydane i zarobione ewentualnie pieniądze.

Zastanawiam się czy starczy mi sił.

Rozmyślam czy to jest właśnie to, co chciałabym robić w życiu.

I czy nie jest na to za późno.

Bo zawsze wydawało mi się, że tego typu decyzje trzeba podejmować stosunkowo wcześnie.

Że trzeba mieć stuprocentową pewność, że właśnie to chce się w życiu robić.

Że to takie specyficzne powołanie.

Jeśli podejmę się tego wyzwania/ pomysłu to czy będę w tym dobra.

Czy starczy mi samozaparcia i zdeterminowania.

Bo to taka sprawa, której trzeba by się było poświęcić.

Na długie lata.

*          *          *

Wstaję rano, idę do pracy.

Pracuję.

Czasem ciężej, czasem lżej.

Czasem są lepsze, czasem gorsze dni.

I wczoraj mnie dopadło - nie chcę tego robić do końca życia!

Praca sama w sobie nie jest zła.

Nie jest też spełnieniem moich ambicji.

Ale dobija mnie wszystko to, co dzieje się wokół.

Ludzie w wyścigu szczurów zmierzającym do nikąd i wszystko z tym związane.

Fuj.

Więc może jednak zagryzę zęby i podejmę się wyzwania...

*          *           *

Czy to są właśnie te momenty, kiedy konieczna jest "dorosła" decyzja?

A może przeraża mnie to, że to decyzja związana WYŁĄCZNIE z moją osobą?

Że dotyczy WYŁĄCZNIE mnie?

I że tylko JA mogę ją podjąć?