Dzisiaj...

... w mojej głowie zapanował spokój.

Tak już bywało wcześniej.

Najpierw się nakrecam - że mi organizm odmawia posłuszeństwa, że znowu się coś nowego pojawiło, że trzeba gnać do WCO.

A potem przychodzi spokój.

Natłok myśli odpuszcza i odchodzi.

I znowu wszystko mogę.

Znowu otwieram się na codzienność.

*          *          *

Zachwycam się codziennie.

Najczęściej drobiazgami.

Dzisiaj padło na obrazki zza okna samochodu na polską wieś jesienią.

Pogoda była raczej taka sobie - szaro, buro, zimno.

Ale był dym z komina.

Czerwone liście tańczące z wiatrem.

Kot przy płocie szukający wzrokiem jakiegoś ciepłego miejsca.

Sterty zebranych ziemniaków i buraków.

Jest pięknie.

*          *          *

Mieszkanko wysprzątane.

Sąsiedzi pewnie pomyśleli, że mieszka nad nimi jakaś wariatka, która w niedziele późnym popołudniem gania z odkurzaczem.

Podłogi wymyte.

Kurze zniknęły.

I wszędzie pachnie ciastem czekoladowym - uhonorowaniem przybycia spokoju.  

Czekoladowy piernik, ze świeżą skórą pomarańczy, rodzynkami i cynamonem. To takie ciasto, które całym sobą mówi - Nowotworowym Anarchistom mówię kategoryczne żegnam! Nie ma tu dla Ciebie miejsca! A WCO nam nie straszne!

I tego się będę trzymać!