Powróciłam!

Ech...

I po wakacjach.

Było przecudownie! Fantastycznie! Rewelacyjnie! Tak, że brak mi słów.

Wydawało się, że z dnia na dzień było coraz bardziej słonecznie.

Że dni są coraz cieplejsze. Że każdego dnia jest coraz piękniej.

Misiołak się zapoznał z miastem. Chyba mu się podobało. Było nawet kilka "wow" wydobywających się z szacownej paszczy.

Ja powróciłam. Tęskniłam. Nacieszyłam oczy i serducho na jakiś czas. Przywiozłam kilka miejscowych gadżetów na szczęście. Zabobony pewnie. Ale "szczęścia i jego wspomagaczy" nigdy nie za wiele.

Na półkach i szafkach piętrzy się to wszystko, co będzie mi przypominało o tym beztroskim czasie.

*          *          * 

Za oknem jesień.

A zaraz po przyjeździe zaatakowała mnie szara rzeczywistość.

Piętrzące się problemy.

I znowu takie poczucie, że czeka mnie zmierzanie się z otoczeniem.

A gdzieś w środku, rodzi się bunt. Że nie mam siły na zbawianie całego świata.

*          *          *

Misiołak oznajmił mi, że myśli o małżeństwie z Autorką bloga.

Czyżby szykowała się jakaś imprezka w najbliższym czasie?

Może powinnam zacząć wysyłać Wam zaproszenia?